هشت و نیم

تحلیل بوسیلهء راجر ابرت ترجمه :ابوذر نیمروزی 

 دیدخرد جمعی میگفت فلینی کار اشتباهی کرده که رئالیسم را 

 بخاطر فانتزی شخصی ترک کرده این اتفاق با فیلم زندگی شیرین در 

 سال 1959 افتاد از اون موقع کارهاش به سمت جنگلی از اندیشه 

 های فرویدی , مسیحیت, جنسیت و تصاویری خودزیست نامه ای 

 حرکت کرد نگاه دقیق و جامع او در جاده(1954) در بالاترین نقطهء  

روند کاری او بود سپس او نئورئالیسم را

ترک کرد و با ساخت فیلم زندگی شیرین و سپس هشت ونیم و   

جولیتای ارواح هر با بیشتر از رئالیسم دور شد وتمام کارهایش تا  

آخرین سالهای فیلمسازیش یعنی در سال 1987 به غیر از آمارکورد 

 سراسر  خاطرات کودکی فلینی است که آنقدر جذاب است که تو  

فارغ از تئوریها , در آن فرو میروی و لذت میبری.   

این دید خرد جمعی کاملا" در اشتباه بود آنچه ما سینمای فلینی وار 

 مینامیم با زندگی شیرین و هشت ونیم به اوج رسید فیلمهای بعدی 

 فلینی به غیر از آمارکورد هیچگاه به قدرت این دو فیلم نمیرسند  

ولی همه نشان قلم فلینی را در خود دارند 

فیلمهای اولیه فلینی شگفت انگیز و هستند و همیشه همینگونه 

 میمانند ولی بیشتر به نئورئالیسم تعلق دارند تا آنچه ما به عنوان 

 سینمای فلینی وار میشناسیم 

آ لن استون منتقد بوستون ریویو گفته بود  

من استعداد  فلینی را در  اهمیت دادن تصاویر بر ایده ها را ستایش  

میکردم. فیمسازی که ایده ها را بر تصاویر ارجحیت دهد هیچوقت از  

سطح دوم بالا نمیرود چون در حال جنگ با طبیعت هنرش است و 

فقط کلمات تایپ شده برای ایده ها مناسب است  

فیلم برای  تصاویرش ساخته میشود  و تصاویر زمانی که فارغ از  

بیان مقاصدند آزادند برای تاءویل پذیری. استون در مقابل هشت ونیم " 

 تقریبا" هیچکس بعد از اولینباری که  فیلم را میبینه هیچ چیز از اون نمیفهمه ."

شاید این حرف درست باشه  ولی آیا این خصوصیت همهء فیلمهای بزرگ  

نیست که در نگاه سطحی اول, از چیزی که دیدی مطمئن نیستی .

هشت و نیم بهترین فیلمیست که در مورد فیلم سازی ساخته شده .

فیلم پی.او.وی (نقطهء دید)  کارگردانه و گوییدو (مارچلو ماستریانی)  

درنقش قهرمان بازنمایی فلینیست . 

فیلم با کابوسی از خفگی وتصویر بیاد ماندنی شناور شدن گوییدو در 

 آسمان آغاز میشه که بوسیلهء طنابی که در دست دستیارش  

هست به زمین متصله.   

بیشتر فیلم در جایی در نزدیکی رم فیلمبرداری شده و در یک دکور  

بزرگ که گوییدو برای فیلم بعدیش در حال ساختشه ما میفهمیم که  

او تمام علاقه اش به فیمسازی از دست داده

فیلم میان واقعیت و خیال در حرکته . بعضی از منتقدان اعتراض کردند  

که تقریبا غیرممکنه تشخیص اینکه چه چیز واقعیه و چه چیز در تخیل  

گوییدوست , ولی من تو تشخیص این موضوع  کوچکترین مشکلی  

نداشتم چون همیشه نقطهء چرخش روشنی از فرار گوییدو از حضور  

ناراحت او به سمت جهان ذهنی  و رویایی که در سرش میگذره  

هست .

بعضی اوقات این جهانهای متناوب کاملا" ابتکاریه نظیر صحنهء  

حرمسرا که در آن در حال حکمرانی به خانه ای که پرشده از همسر ,  

معشوقه اش و حتی او دوست داره که باهشون بخوابه هست . ما  

خاطرات واقعی را میبینیم که بوسیله ء تخیل تغییر شکل داده   

پایان قسمت اول